دلایل زیادی برای خرابی باتری های ماشین وجود دارد. چند مورد مشترک عبارتند از:

• در هنگام روشن نبودن ماشین، چراغهای جلو، چراغهای داخلی، فلاشرها و یا رادیو روشن است.
• استفاده از سیستم تهویه هوا در هنگام روشن نبودن خودرو
• استارت نکردن و کار نکردن خودرو به مدت طولانی (به عنوان مثال، وقتی که در انبار است)
• انتقال کم انرژی از باتری (به عنوان مثال تمیز نگه نداشتن پایانه ها)
• خرابی پل دیود یا تنظیم کننده ولتاژ
• دمای هوای پایین که باعث یخ زدگی باتری ها می شود

وقتی باتری ماشین شما از کار می افتد چه کاری باید انجام دهید؟!

متداول ترین راه مقابله با باتری از کارافتاده، شارژ دوباره آن با روشن کردن ماشین است. تمام آنچه شما برای شروع به کار ماشین نیاز دارید مجموعه ای از کابل های به اندازه ی کافی ضخیم و یک اتومبیل دیگر با یک باتری خوب و کاربردی است. در نظر داشته باشید که اگر باتری خراب است و سطحش به وضوح اسیدی شده است، هرگز نباید سعی کنید با استارت خودرو شارژ را انجام دهید.

برای شارژ ایمن از شروع، این مراحل را دنبال کنید:

• کابل های ضخیم خود را بیرون بیاورید.

• هر دو وسیله نقلیه را درحالت پارک و متوقف شده قرار دهید و موتور را در هر دو اتومبیل خاموش کنید.
• هر دو ترمز پارکینگ یا ترمز دستی را نیز درگیر کنید.
• یکی از گیره های قرمز را به پایانه مثبت باتری خود وصل کنید.

        روی پایانه ی مثبت باتری معمولا نشانه ی “POS” یا “+” وجود دارد، یا از پایانه ی منفی بزرگتر است.

• گیره ی قرمز دیگر را به پایانه ی مثبت خودرو دیگر بچسبانید.
• یکی از گیره های سیاه را روی باتری دیگر به پایانه ی منفی بچسبانید.
• دیگر گیره ی سیاه را به سطح فلزی بدون رنگ روی اتومبیل خود که نزدیک باتری نیست وصل کنید.
• سعی کنید وسیله نقلیه خود را استارت کنید.

اگر این کار انجام نمی شود و خودرو روشن نمی شود، اطمینان حاصل کنید که کابل ها به درستی متصل شده اند. سپس سعی کنید ماشین خود را دوباره استارت کنید. اگر هنوز روشن نمی شود، ممکن است باتری شما پیزی فراتر از شارژ به وسیله یک باتری دیگر نیاز داشته باشد.

اگر شارژ انجام شد و ماشین شما استارت شد، موتور ماشین خود را خاموش نکنید! برای شارژ مجدد باتری خود حداقل برای مدت زمان ۱۵ دقیقه حرکت کنید. اگر ماشین دفعه دیگر که از آن استفاده می کنید، استارت نشود، باتری عملیات شارژ را انجام نمی دهد و نیاز است که تعویض شود.

فراموش نکنیم که باتری نقشی حیاتی در خودروی ما ایفا می کند و در سفر یا تقاط دور از دسترس از کار افتادن باتری ماشین می تواند برای ما دردسر آفرین باشد.

بررسی نیازهای خودرو با رجوع به دفترچه‌ی راهنما

بسیاری از سرویس‌هایی که روی خودروها انجام می‌شوند، مشترک هستند و در تمام دنیا به یک شکل انجام می‌شوند. اما برخی از سرویس‌ها متفاوت است و باید آن را بسته به نوع، برند و سال ساخت خودرو انجام داد. برای این منظور باید دفترچه‌ی راهنمای خودرو را حتما مطالعه کرد. در دفترچه‌ی راهنمای هر خودرویی گفته می‌شود که سرویس‌های آن خودرو در چه فواصلی باید انجام شوند. یکی از سرویس‌هایی که در هر مدل خودرو تفاوت دارد، زمان تعویض تسمه تایم است. تأخیر در تعویض کردن تسمه تایم می‌تواند باعث آسیب دیدن موتور خودرو و به‌خصوص سرسیلندر شود.

۱. فیلترها و مایعات خودرو

بررسی مخازن و اضافه کردن مایعات در صورت نیاز

زیر کاپوت خودرو چندین مخزن پلاستیکی برای مایعات مختلف خودرو مانند روغن ترمز، آب رادیاتور، مایع شیشه‌شور و روغن هیدرولیک فرمان وجود دارد. هر یک از این مخازن دو خط روی بدنه‌ی خود دارند که حد پر و خالی مخزن را نشان می‌دهد. اگر راننده در هنگام بازدید مخازن مشاهده کند که مایع مخزنی از حد حداقل مجاز پایین‌تر رفته است، باید مایع را اضافه کند تا حدی که سطح مایع به خط بالایی یعنی حداکثر میزان برسد. 

برخی از خودروها نیازمند نوع خاصی از مایع خنک‌کننده یا روغن ترمز هستند. برای دانستن این اطلاعات باید حتما به دفترچه‌ی راهنمای خودرو مراجعه کرد. برای پر کردن مایع ابتدا باید در مخزن را باز کرد، سپس مایع را تا خط Full پر کرد و در مخزن را محکم بست.

تعویض روغن موتور به‌ازای هر ۵ هزار کیلومتر

بهتر است فارغ از نوع خودرو، روغن موتور را هر ۵ هزار کیلومتر یک‌بار تعویض کنید. برای این کار باید خودرو روی جک یا چاله برده شود و با باز کردن پیچ مشخص، روغن آن را تخلیه کرد. سپس باید فیلتر روغن را جدا کرد. پیش از نصب فیلتر روغن جدید بهتر است کمی روغن را با انگشت به واشر دور آن آغشته کرده و سپس فیلتر جدید را در جای خود محکم کرد. مرحله‌ی بعدی بستن پیچ کارتل و سپس پر کردن روغن موتور است. 

هنگام پر کردن روغن موتور باید میزان و نوع روغن را از دفترچه‌ی راهنمای خودرو مطالعه کرد. خودروهای مختلف ظرفیت روغن موتور متفاوتی دارند؛ در نتیجه حتما باید میزان دقیق را از دفترچه چک کرد.

هنگام روشن کردن اتومبیل حتما پای خود را روی پدال ترمز بگذارید البته مکانیزم اکثر اتومبیل های امروزی به ترتیبی است که معمولا بدون فشردن پدال ترمز روشن نمی‌شود اما بهتر است بعد از روشن شدن موتور نیز تا قبل از حرکت پا را از روی پدال ترمز بر ندارید‌. علت این توصیه صرفا بخاطر نکات ایمنی است زیرا در اتومبیل دنده اتوماتیک بعد از خاموش شدن موتور عملا دنده درگیری وجود ندارد و بجز حالت پارک شیفتر دنده بقیه دنده ها خلاص می‌باشند، حال اگر آخرین باری که شما اتومبیل را پارک کرده‌اید سیم یا مکانیزم الکترونیکی شیفتر دنده دچار اشکال شده و اتومبیل در در حالت پارک قرار نگرفته باشد بلافاصله بعد از روشن شدن موتور ، اتومبیل حرکت می‌کند و ممکن است باعث مشکلات جبران ناپذیری بشود. هر چند این احتمال ضعیف است اما قابل چشم پوشی نیست.

بعد از روشن شدن موتور حتی در هوای گرم بهتر است قبل از حرکت دقایقی را برای گرم شدن موتور منتظر بمانید، حرکت بلافاصله مخصوصا در هوای سرد باعث تعویض خشک و خشن دنده ها می‌شود که در اغلب اتومبیلها کاملا محسوس است، رعایت این نکته در طول عمر شیرهای برقی و مجموعه کنترل هیدرولیکی گیربکس موثر است. دنده پارک P برای گرم شدن موتور اتومبیل بهترین انتخاب است اما در صورت حضور در اتومبیل می‌توان از حالت خلاص N نیز برای گرم کردن موتور استفاده کرد. هنگام تغییر  وضعیت شیفتر دنده از حالت پارک P یا خلاص N به حالت حرکت D یا دنده عقب R  باید پدال ترمز را نگه دارید، گاز دادن به موتور و تعویض دنده در حالتی که دور موتور بالاست باعث آسیب فوری و جدی به قسمتهایی از گیربکس می‌شود و ممکن است گیربکس به تعمیر اساسی نیاز پیدا کند.

بعد از انتخاب دنده با برداشتن پا از روی پدال ترمز اتومبیل به آرامی حرکت می‌کند و با فشار بر روی پدال گاز سرعت اتومبیل افزایش پیدا کرده و دنده ها به ترتیب عوض می‌شود. برای تعویض اتوماتیک دنده ها در گیربکس اتوماتیک هیچ نیازی به رها کردن یا کم کردن گاز وجود ندارد و گیربکس بوسیله مکانیزم کنترل دور موتور، دور موتور را هنگام تعویض دنده پایین آورده و با دنده بعدی یا قبلی هماهنگ می‌کند. بسیاری از افراد تصور می‌کنند در اتومبیل دنده اتوماتیک راننده اختیار عمل نداشته و دنده ها کاملا بدون دخالت راننده تعویض می‌شوند در صورتی که گیربکس اتوماتیک به دلیل نداشتن پدال کلاچ و لزوم رها کردن پدال گاز عمل تعویض دنده مستقیم یا معکوس را با دخالت راننده در کسری از ثانیه انجام می‌دهد که بسیار سریعتر از ماهرترین راننده در گیربکس دستی است‌. در گیربکس اتوماتیک زمان (دور موتور) تعویض دنده رابطه مستقیم با مقدار فشردن پدال گاز دارد به طوری که اگر راننده با گاز کم (دور موتور پایین) حرکت کند دنده ها در دور پایین عوض شده و اتومبیل به آرامی سرعت می‌گیرد، در این حالت اغلب تمام دنده های گیربکس تا سرعت هشتاد کیلومتر تعویض می‌شود. اما اگر راننده پدال گاز را تا انتها فشار دهد و باصطلاح تخته گاز برود اتومبیل با حداکثر شتاب حرکت کرده و همه دنده ها بعد از رسیدن دور موتور به انتها یا ردلاین red line تعویض می‌شوند. زمان تعویض دنده در گیربکس اتوماتیک با توجه به شرایط اتومبیل و جاده نیز تغییر می‌کند، بعنوان مثال در سربالایی ها دنده مستقیم دیرتر و دنده معکوس زودتر تعویض می‌شود اما در سر پایینی ممکن است با رها کردن پدال گاز در سرعت شصت کیلومتر گیربکس در دنده چهار یا پنج قرار بگیرد.

برای استفاده صحیح از گیربکس اتوماتیک و طول عمر قطعات گیربکس باید دنده مناسبی را در شرایط متفاوت انتخاب نمود. در ترافیک های سنگین که با ایست کامل و حرکت آرام اتومبیل همراه است بهتر است حالت دنده یک را انتخاب کنید ( در بعضی از اتومبیل ها دنده ۱ با حرف L نشان داده میشود) زیرا در صورتی که شیفتر روی وضعیت درایو D باشد ، گیربکس در هنگام راه افتادن دنده یک را انتخاب میکند اما به محض اینکه شما به اتومبیل جلویی نزدیک شده و پدال گاز را رها می‌کنید گیربکس به دنده دو یا سه میرود و به محض توقف کامل مجددا در دنده یک قرار می‌گیرد. با هر بار حرکت و توقف شما هر چند کوتاه باشد این مساله تکرار می‌شود و با توجه به اینکه تعویض هر دنده در گیربکس اتوماتیک مستلزم عملکرد مجموعه ای از کلاچ ها و سوپاپ هاست یقینا این امر باعث کوتاه شدن عمر مفید گیربکس می‌شود. در مورد ترافیک و بطور کلی فشردن و رها کردن اجباری پدال گاز در هر سرعتی زیر نود کیلومتر بویژه در سربالایی ها نیز باید دنده مناسب را انتخاب کرد به طوری که هر بار رها کردن و فشردن پدال گاز باعث تعوض دنده نشود. آگاهی از تعویض دنده با توجه به تغییر دور موتور و انتخاب وضعیت مناسب شیفتر دنده بعد از مدتی حاصل می‌شود اما بطور مثال با خودروی اتوماتیک چهار دنده در سرعت هشتاد کیلومتر میتوان دنده سه دستی را انتخاب کرد .

به طور کلی می‌توان گفت همیشه در شرایط ترافیک، سر بالایی یا محدودیت سرعت باید دنده ای را در حالت دستی انتخاب کنید که گیربکس در حالتی که پای شما روی پدال گاز است انتخاب می‌کند. در گیربکس هایی که حالت تعویض دستی و نشانگر دنده دارند (تیپ ترونیک) در سرعت معین هنگامی که پا روی پدال گاز است با قرار دادن شیفتر در حالت دستی وضعیت دنده مشخص شده و می‌توانید در همان حالت به رانندگی ادامه دهید. برای تعویض حالت شیفتر دنده از وضعیت اتوماتیک به دستی یا بلعکس نیازی به رها کردن پدال گاز یا فشردن پدال ترمز نیست.

استفاده بهینه و نکاتی برای طول عمر بیشتر گیربکس اتوماتیک

گیربکس اتوماتیک ساختار متفاوتی از گیربکس دستی دارد، بدلیل انتقال گشتاور موتور از طریق جریان روغن به گیربکس، و ساختار هیدروالکترومکانیکی آن، نگهداری و استفاده از خودرو اتوماتیک، مستلزم دقت و حساسیت بیشتری است. رعایت موارد زیر، باعث افزایش طول عمر انواع گیربکس اتوماتیک می‌شود:

– هنگام رانندگی در ترافیک سنگین و طولانی (بیشتر از ۱۵ دقیقه) ، از سیستم تعویض دنده دستی (+ – M) استفاده کنید، ا دنده ۱ رانندگی کنید، پس از باز شدن راه، دنده را در وضعیت D قرار داده به رانندگی ادامه دهید. تعویض های مکرر دنده ۱ به ۲ و برعکس در گیربکس اتومات، باعث گرم شدن آن شده و تقه هایی که در اثر این کار در گیربکس ایجاد می‌شود، در دراز مدت آن را از تنظیم خارج می‌کند.

– مسیرهای سر بالایی و پر شیب، به گیربکس فشار وارد می کنند، حتی المقدور از تردد در این مسیرها اجتناب کنید.

– حمل بار و سرنشین اضافه در خودرو اتوماتیک و بکسل کردن خودرو دیگر، از عمر قطعات گیربکس اتوماتیک می‌کاهند.

– در توقف های کمتر از دو دقیقه (مثلا پشت چراغ قرمز)، پای خود را روی ترمز نگاه دارید و دنده را به N یا P منتقل نکنید، زیرا استهلاک این تغییر وضعیت بیشتر از استهلاک کارکردن درجای گیربکس است. در صورت توقف بیشتر از دو یا سه دقیقه پشت چراغ قرمز، دنده را در وضعیت N قرار دهید (نه P).

– گیربکس اتوماتیک پژو برای رانندگی عادی طراحی شده، استفاده مکرر از دکمه S (اسپورت)، فشار زیادی به گیربکس وارد می کند و کمتر باید مورد استفاده قرار گیرد.

– برای شروع حرکت، ابتدا دنده را به D منتقل کرده، پس از احساس درگیر شدن گیربکس (صدای تق یا تکان خفیف)، شروع به گاز دادن کنید. در غیر اینصورت ضربه وارده به گیربکس به آن آسیب وارد می‌کند.

– روغن گیربکس را در زمانبندی و کیلومتر تعیین شده تعویض کنید.

– خطاهای گیربکس را جدی گرفته و در اولین فرصت به تعمیرکار متخصص مراجعه کنید. ادامه رانندگی با گیربکس معیوب، باعث گسترش خرابی به سایر قطعات شده و هزینه و زمان تعمیرات آن را چندین برابر می‌کند.

– کمپانی های خودرو سازی، با گذشت زمان، برنامه های جدیدتری برای نرم افزار گیربکس ارائه می‌کنند، برنامه کامپیوتر گیربکس را هر ۲ سال یکبار بروز کنید.

– پدال گاز را نرم جابجا کنید، با توجه به طرز کار گیربکس اتومات ، فشار دادن زیاد و نامنظم پدال گاز، باعث ضربه به گیربکس شده و از عمر آن می‌کاهد.

– در برف و گل و … بکسبات نکنید، زیرا نرم افزار گیربکس برای چنین شرایطی طراحی نشده است.

– سایز اصلی رینگ و لاستیک خودرو را تغییر ندهید، طراحی گیربکس، نرم افزار و محاسبات دنده ها بر اساس سایز اصلی رینگ و لاستیک انجام شده اند. با تغییر سایز لاستیک و رینگ عمر و کارایی گیربکس کاهش می‌یابد.

– خودروهای اتوماتیک سیستم برق پیچیده تری نسبت به سایر خودرو ها دارند، ترجیحا از وسایل برقی اضافه مانند چراغ زنون، آمپلی فایر، دزدگیر متفرقه و … استفاده نکنید.

– مجموعه گیربکس اتوماتیک سنسورها و مدارهای الکترونیکی حساسی دارد و موتورشویی برای آنها چندان توصیه نمی‌شود.

یکی از قسمتهای مهم الکتریکی خودرو، باطری است و بهترین راه جهت افزایش طول عمر آن، مراقبت مستمر از باطری و موتور می باشد.

یکی از قسمتهای مهم الکتریکی خودرو، باطری آن است؛ در گذر زمان انواع مختلف باطری طراحی شده اند که هر یک دارای مزایا و معایب خاص خود هستند.

دو نوع از رایج ترین انواع باطری اتومبیل عبارتند از : باطریهایی که به مراقبت کم (LM =Low Maintanace) نیاز دارند یا غیر سیلد و باطریهای بدون نیاز به مراقبت (FM =Free Maintanace) یا سیلد . باطریهای با مراقبت کمتر (LM) دارای صفحه سرب آنتیموان/ کلسیم (دو آلیاژی یا هیبرید) هستند. در حالیکه باطریهای بدون نیاز به مراقبت (MF) دارای صفحه سرب – کلسیم / کلسیم هستند.

باطری های بدون نیاز به مراقبت (MF) به مراقبت های پیشگیرانه کمتری نیازمندند ، دارای عمری طولانی تر ، شارژ سریعتر ، مقاومت بیشتر در برابر شارژ بیش از حد (over charge)، کاهش خوردگی ترمینال ها و زمان مجاز جهت نگهدارى کالا (Shelf Life) به مدت طولانی تر هستند اما در برابر عیوب ناشی از دشارژ عمیق(Deep Discharge) به دلیل افزایش ریزش مواد فعال صفحات ، سریعتر از کار می افتند .

در آب و هوای گرم پیشنهاد می شود که باطری غیر سیلد خریداری شود . به دلیل این که در یک باطری سیلد هنگامی که به آب نیاز است ، نمی توان آب اضافه کرد و نمی توان غلظت ویژه آن را با هیدرومتر اندازه گرفت .

علل خرابی باطری

باطریهای اتومبیل به منظور ایجاد جریان استارت اولیه با آمپر بالا (high initial cranking amp) (معمولاً برای ۵ تا ۱۵ ثانیه) برای روشن کردن موتور به صورتی خاص طراحی شده اند . یک باطری با کیفیت خوب در صورت نگهداری مناسب حدود ۱٫۵ سال می تواند کار کند . هدف اولیه استفاده از باطری استارت زدن ، تثبیت انرژی و تهیه نیروی کافی برای جرقه زدن ، روشنایی و دیگر مصرف کننده هایی است که به مقدار انرژی بیشتر از ظرفیت سیستم شارژ نیازمندند؛ برای مثال در موقعی که موتور کار نمی کند . در مرحله بعد باطری اتومبیل ، توان الکتریکی سیستم را در موقعی که سیستم شارژ فعال نیست ، فراهم می کند . سن یک باطری به ریزش مواد فعال صفحات آن در اثر انقباض و انبساط این صفحات که در طول فرآیند شارژ و دشارژ اتفاق می افتد بستگی دارد .

دشارژ عمیق ، گرما و لرزش مراحل تخریب آن را تسریع می کنند و عاقبت رسوب تشکیل می شود و سبب اتصال کوتاه می گردد . از دیگر عوامل اصلی تخریب باطری ها ، سولفاته شدن آنهاست . هنگامی که باطری ها به صورت دشارژ یا برای بیشتر از ۶ ماه انبار شوند . سولفات سرب صفحات را سخت و چگال می کند و توانایی شارژ شدن باطری کاهش می یابد و یا به طور کلی از بین می رود و مواد فعال صفحات ، دیگر قابلیت تحمل جریان دشارژ را ندارند و باطری از کار خواهد افتاد. تحقیقات اخیر نشان داده در هوای گرم ( بدترین محیط برای کار باطری ) میانگین طول عمر یک باطری اتومبیل با کیفیت خوب به نصف کاهش می یابد .

استارت زدن بیجا (Slow Cranking ) خصوصاً در هوای سرد مشخصه خوبی است که نشان می دهد باطری در حال خراب شدن است و این باطری باید تست شود . دشارژ عمیق باطریها معمولاً در زمان های نامناسب برای مثال بعد از روشن کردن خودرو توسط اتصال باطری به باطری ( start jump )اتفاق می افتد ، متآسفانه اغلب فروشنده های باطری، چگونگی تست یا شارژ صحیح باطری را نمی دانند .

نگهداری پیشگیرانه باطری

بررسی سطح الکترولیت ، محکم بودن سر باطریها ، تمیز کردن سطوح خورده شده قطب و سر باطری و چک کردن تسمه دینام همه برای نگهداری های پیشگیرانه یک باطری لازم است. تناوب اجرای اقدامات پیشگیرانه بستگی به نوع باطری و شرایط آب و هوایی دارد اما باید حداقل یک بار قبل از شروع سرما و ماهی یک بار در گرما این مراقبت دوره ای انجام شود . اگر سطح الکترولیت در باطری های غیر سیلد پائین است ، تا سطح مشخص شده توسط سازنده باطری (۲ میلیمتر بالاتر از سطح صفحات) باطری را از آب مقطر پر کنید . توجه داشته باشید که بیش از اندازه خصوصاً در گرما آن را از آب پر نکنید.

بررسی سالم بودن سیستم شارژ

سیستم شارژ اتومبیل شامل یک دینام (یا ژنراتور DC) ، یک رگولاتور ولتاژ ( آفتامات)، باطری و لامپ هشدار یا آمپر دینام است. زمانی که موتور در حال حرکت است، هدف آن مهیا کردن توان برای بار الکتریکی اتومبیل ( برای مثال جرقه زنی، روشنایی، لوازم الکتریکی و …) و شارژ باطری اتومبیل است. زمانی که سیستم شارژ از کار می افتد، معمولاً یک لامپ هشدار روشن خواهد شد و یا آمپر دینام وضعیت خوب (good ) را نشان نمی دهد. رایج ترین عوامل خوب کار نکردن سیستم شارژ ، لق شدن ، فرسوده شدن یا پاره شدن تسمه دینام است. بنابراین ابتدا باید تسمه دینام را چک کرد . اگر تسمه دینام سالم بود با استفاده از یک باطری سالم دور موتور را برای مدت دو دقیقه به ۲۰۰۰RPM یا بیشتر ( با در نظر گرفتن دمای محیط و بار) برسانید . ولتاژ باطری باید بین ۱۳ تا ۱۵٫۱ ولت افزایش یابد.

در اکثر خودروها در یک روز گرم مقدار ولتاژ بین ۱۴ تا ۱۴٫۵ ولت اندازه گیری خواهد شد . اغلب رگولاتورهای ولتاژ یا آفتامات ها، دارای جبران کننده دما (temperature compensated) برای شارژ درست باطری تحت شرایط مختلف محیطی هستند. هنگامی که دمای محیط کاهش می یابد ، ولتاژ شارژ جهت غلبه بر مقاومت بالای باطری افزایش می یابد. بلعکس ، وقتی که دمای محیط افزایش می یابد، ولتاژ شارژ کاهش می یابد .

سایر مواردی که بر ولتاژ شارژ اثر گذارند عبارتند از شرایط باطری ، وضعیت شارژ ، بار الکتریکی ، سطح و خلوص الکترولیت . اگر ولتاژ بین دو قطب کمتر از ۱۳ ولت و تست باطری بعد از شارژ مجدد خوب باشد یا اگر هنوز شارژ نگهداشتن آن با مشکل مواجه است ولتاژ و جریان خروجی سیستم شارژ و بار پارازیتیک اتومبیل با قطع بودن کلید (key off) را تست کنید . یک دینام با تسمه شل یا دیود خراب جریان خروجی دینام را کاهش خواهد داد .

اگر ولتاژ خروجی بیش از ۱/۱۵ ولت در دمای محیطی بالاتر از دمای انجماد است، سطح الکترولیت باطری پائین است یا بوی تخم مرغ فاسد شده در اطراف باطری به مشام می رسد ، بنابراین احتمالاً باطری دچار شارژ بیش از حد (over charge) شده است و سیستم شارژ باید تست شود.

چگونگی افزایش طول عمر باطری 

۱٫بهترین راه جهت افزایش طول عمر باطری مراقبت مستمر از باطری و موتور می باشد. در آب و هوای سرد برای افزایش عمر باطری، باطری را کاملاً شارژ و موتور را گرم نگاه دارید. در آب و هوای گرم و در طول تابستان، باید سطح الکترولیت را مرتباً بررسی کرد و آب باطری را به سطح لازم برساند. این مطلب ناشی از دمای زیاد زیر کاپوت است. استفاده از محافظ گرما در باطری ها رایج تر شده و تولید کنندگان خودرو توسط آن، باطری را از دمای بالای زیر کاپوت محافظت می کنند. برخی تولید کنندگان باطری نوعی باطری مخصوص مناطق گرمسیر تولید کرده اند که مقدار الکترولیت در باطری را افزایش داده اند تا خنک سازی بهتر انجام شود و یا از فرمولاسیون خاصی برای صفحه استفاده کرده اند.

۲٫ آب کاهش یافته را اضافه کنید. هرگز اسید یا آب آلوده اضافه نکنید و بیش از اندازه آن را از آب پر نکنید.

۳٫ قبل از روشن کردن اتومبیل کلیه تجهیزات جانبی برقی و چراغ های خودرو را خاموش کنید به دلیل این که باعث کاهش بار باطری در هنگام استارت و خصوصاً در هوای سرد می شود.

۴٫ روشن گذاشتن کلیه چراغ ها یا تجهیزات جانبی برقی دیگر خودرو و دشارژ کامل باطری خصوصاً در باطری بدون مراقبت و نگهداری، سبب خراب شدن باطری اتومبیل می شود. بعد از شارژ کامل باطری برای تعیین خسارات وارده احتمالی باطری را تست کنید.

۵٫ بار پارزیتیک را به کمتر از ۱۲۰ میلی آمپر کاهش دهید.

۶٫ باطری های با شارژ کامل را در مکان های سرد قرار دهید و مرتباً هنگامی که مقدار شارژ آنها به کمتر از ۸۰ درصد شارژ کامل می رسد یا بعد از ۶ ماه (هر کدام زودتر اتفاق بیافتد) آن ها را شارژ کنید.

۷٫ در آب و هوای سرد، افزایش قطر کابل باطری (نمره سیم کوچکتر) به افزایش توان در دسترس باطری برای موتورهای استارتر کمک می کند.

مهمترین علل ناتوانی ناگهانی باطری

کاهش الکترولیت (که عامل ۵۰ درصد از کارافتادگی باطری هاست) به دلیل گرمای بیش از اندازه در زیر کاپوت یا شارژ بیش از حد.
۲٫ دشارژ زیاد( روشن گذاشتن چراغ های اتومبیل)
۳٫ استعمال بیجا یا کاربرد باطریهای با سایز نامناسب.
۴٫ شل شدن تسمه دینام یا بدون شارژ ماندن.
۵٫ لرزش بیش از اندازه (به دلیل لق شدن بست های نگهدارنده)
۶٫ استفاده از آب آلوده.
۷٫ خوردگی.
۸٫ یخ زدگی.